بعضاً مشاهده شده که نان در داخل بسته‌بندی عرق کرده و حالت خمیری به خود گرفته است. شایع‌ترین مساله‌ای که اتفاق می‌افتد این است که قطرات آبی که به صورت عرق در فضای داخل پلاستیک ایجاد شده، در بافت نان نفوذ کرده و ایجاد کپک می‌کند. چه بسا اینکه ممکن است ذرات کپک به قدری ریز باشد که قابل مشاهده نبوده اما با نفوذ در بافت نان، سلامت مصرف‌کننده را به مخاطره بیندازد.همان‌طور که در خصوص نان‌های سنتی تأکید می‌شود،قرار دادن نان داغ در کیسه‌های پلاستیکی احتمال کپک زدن نان را افزایش می‌دهد و زمینه انتقال مواد شیمیایی پلاستیک را به نان فراهم می‌کند.

به گفته برخی از متخصصین، این احتمال می‌رود که دمای نان‌های صنعتی تولید شده در کارخانه‌ها با محیط داخل پلاستیک همسان نبوده و به همین خاطر وقتی نان داغ در محیطی کاملا بسته با دمای پایین‌تر قرار می‌گیرد، داخل فضای بسته‌بندی عرق می‌کند و ذرات عرق در بافت نان هم نفوذ کرده در نتیجه نان کپک می‌زند و زودتر بیات می‌شود و علاوه بر آن، مواد شیمیایی پلاستیک روی نان اثر می‌گذارد.
نان‌های حجیم و نیمه‌حجیم، نان مصرفی مردم کشورهای اروپایی است که چند سالی است به کشور ما هم راه یافته و اگرچه هنوز سهم مختصری از سفره‌های مردم ایران را به خود اختصاص داده اما روز به روز فرهنگ مصرف این نوع نان‌ها در میان خانواده‌های ایرانی بیشتر جا می‌افتد. عمدتا این نوع نان‌ها به صورت بسته‌بندی در قفسه فروشگاه‌ها برای مشتری عرضه می‌شوداما با توجه به آنچه که درباره مضرات نان‌های بسته‌بندی شده گفته شد، بهتر است شکل عرضه نان را در کشور متحول کنیم. به عنوان مثال، اگر به جای نان‌های تولید شده، خمیرهای فریزآماده از انواع نان‌ها در قفسه‌ها قرار گیرد و مشتری برحسب نیاز خمیر را انتخاب کرده سپس نانوا همان لحظه خمیر را داخل فرهای مخصوص نان بگذارد و نان تازه را بدون اینکه از قبل تولید شده و در بسته‌بندی پلاستیکی قرار گرفته باشد، تحویل مشتری دهد، دیگر از مضرات پلاستیک و انتقال آن به نان خبری نخواهد بود.اساسا در کشورهای اروپایی این نوع نان‌هابدون بسته‌بندی در اختیار مشتری قرار می‌گیرد.

امروزه در برخی از کشورهای اروپایی، تکنولوژی فریز به همان شیوه که گفته شد، مرسوم شده است و نان به صورت تازه و البته بدون بسته‌بندی‌های پلاستیکی در اختیار مشتری قرار می‌گیرد.
تکنولوژی نان فریز این امکان را ایجاد می‌کند که همانند نان‌های سنتی که نانوا نان تازه تحویل مشتری می‌دهد، در نان‌های حجیم هم این اتفاق بیفتد و مشتری به جای خرید نان‌های از قبل تولید شده که در قفسه فروشگاه‌ها در بسته‌بندی پلاستیکی قرار گرفته، نان را به صورت تازه و البته بدون بسته‌بندی خریداری کند. حتی مشتریان می‌توانند خمیرهای فریز نیمه‌آماده را خریداری و نگهداری کنند و در صورت نیاز با قرار دادن این خمیرها در فرهای خانگی نان تازه را در لحظه در اختیار داشته باشند.

اما آیا تکنولوژی نان فریز در ایران قابل اجرا خواهد بود؟
متاسفانه این تکنولوژی در ایران هنوز شناخته شده نیست و قطعا اجرای آن در کشور نیاز به زیرساخت‌هایی خواهد داشت که درحال حاضر فراهم نیستند.
گام اول، فرهنگ‌سازی مصرف این نوع نان‌ها در سطح کشور است که قطعا نیاز به سرمایه گذاری کلان خواهد داشت و حمایت نهادهای دولتی و رسانه‌ها به خصوص صدا و سیما را در این راستا می‌طلبد. اگرچه تبلیغات در فضای مجازی هم به اشاعه فرهنگ این نوع نان‌ها در کشور کمک خواهد کرد اما به واسطه تاثیر چشمگیر رسانه ملی صدا و سیما، ورود این نهاد به موضوع فرهنگ‌سازی مصرف این نوع نان‌ها در میان مردم کمک شایانی خواهد کرد. لذا قطعا تامین سرمایه کلان برای پیاده‌سازی این طرح در کشور، به تنهایی از عهده بخش خصوصی خارج استاما با سابقه ای که از دولت در راستای فرهنگ‌سازی نان وجود دارد به نظر می‌آید که دولت برای این مساله هزینه نکند مگر اینکه از محل یارانه ای که به صنعت گندم، آردو نان می‌دهد بخشی را به عنوان کمک به بخش خصوصی برای راه اندازی این تکنولوژی در کشور اختصاص دهد.
 اما در مجموع باید این نکته را یادآور شویم که قطعا باتوجه به طولانی بودن پروسه عملیاتی شدن سیاست‌های اجرایی در کشورمان، قطعا اجرای این امر یا زمان‌بر خواهد بود و یا اینکه اصلا از سوی دولت مورد استقبال واقع نخواهد شد.