گویا دولت از این تصمیم خود پشیمان شد و بلافاصله پس از این تصمیم، دولت به یکباره این افزایش نرخ را برداشت و دوباره نانوایان با یک نرخ ثابت چهارساله مواجه شدند.
در طی این چهار سال به هزینه‌های تبعی یک واحد نانوایی برای مثال هزینه‌های آب، برق و گاز هر ساله حداقل 10 درصد افزایش یافت اما همچنان مسئولین، نرخ نان را ثابت نگه داشتند. اگر در نظر بگیریم که یک واحد نانوایی به طور متوسط نیاز به چهار نیروی انسانی دارد، کارفرما باید هرماه مبلغی ثابت را برای پرداخت حق‌الزحمه نیروی انسانی پرداخت کند. در صورتی که واحد نانوایی، استیجاری باشد،

کارفرما باید هرماه مبلغی را به عنوان اجاره‌بها پرداخت کند. اگر هزینه خرید مواد اولیه را هم کنار بگذاریم، قطعا در کنار هزینه‌های اداره واحد نانوایی، باید سودی هم از درآمد این واحد به منظور تامین هزینه‌های جاری زندگی نصیب نانوا شود. لذا با توجه به رشد تورم در طی مدت چهارسال، قطعا نانوا با ثابت بودن نرخ، از عهده پرداخت این هزینه‌ها برنخواهد آمد و این گونه ‌می‌شود که از روی ناچاری برای جبران کمبود هزینه‌هایش از چانه نان می‌زند و به کم‌فروشی، گران‌فروشی و فروش سهمیه آرد خود روی می‌آورد.

به این ترتیب نانوا دیگر انگیزه‌ای برای تولید نان باکیفیت ندارد و روز به روز با افت کیفیت نان در کشور مواجه می‌شویم. برخی از نانوایان کاغذهایی را در محل نانوایی نصب کرده‌اند که در صورت ارائه نان کنجدی، سبوس‌دار و نان با طعم سبزیجات، نرخ بیشتری از مشتری بگیرند تا بتوانند از این طریق حداقل بخشی از هزینه‌هایشان را جبران کنند.

در چنین شرایط وانفسایی که نانوا مدام به ثابت بودن نرخ نان و افزایش روز‌افزون هزینه‌ها اعتراض می‌کند و هیچ‌کس هم پاسخگو نیست، مسئولین دولتی به بهانه اشتغال‌زایی، صدور مجوز نانوایی را آزاد می‌گذارند و شرایط صنف را بیش از پیش متشنج می‌کنند و با این شرایط، قطعا نمی‌توان توقع داشت که تخلفی از نانوایان سر نزند.

اینکه از نانوایان کشورمان در این شرایطی که بر آنها تحمیل شده، انتظار نانی باکیفیت و استاندارد داشته باشیم، توقعی بی‌جاست. قطعا نانوایی که از پرداخت هزینه‌های روزمره زندگی‌اش وامانده، توانی برای خرید بهبود‌دهنده‌های مجاز ندارد و ترجیح می‌دهد افزودنی ارزان‌قیمت غیرمجاز را به نان اضافه کند تا برایش صرفه اقتصادی داشته باشد.

نانوا هم مانند هر صنف دیگر برای ارائه خدمات خوب و باکیفیت نیاز به انگیزه دارد. تمامی این مسائل بارها گفته شده اما راه به هیچ جا نبرده است. بهتر است مسئولین محترم، صنعت نان را آزاد کرده و به نانوا انگیزه دهند. شرایط اقتصادی نانوا را رونق بخشند تا نانوا برای کیفیت نان هزینه کند.

مریم ترکمنی