اما متأسفانه این امر عملیاتی و محقق نشد و در حال حاضر تنها تفاوت نان آزاد و دولتی در نرخ آن است و تعداد بسیار کمی از واحدهای آزادپز، نان آزاد واقعی به مردم عرضه می‌کنند.

عمده‌ترین تفاوت میان واحدهای آزادپز و یارانه‌ای باید در انتخاب و خرید آرد باشد. در واقع طبق قانون، واحدهای دولتی‌پز موظف به خرید آرد از کارخانه‌های ثبت شده در سامانه هستند و آزادپزها این اختیار را دارند که آردشان را از هرکارخانه‌ای در سطح کشور خریداری کنند که متأسفانه درشرایط فعلی، این مسأله کاملاً اجرایی نمی‌شود. قطعاً این مساله باید منجر به ارتقاء کیفیت نان آزاد می‌شد اما چیزی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، این است که عمدتاً بسیاری از این واحدها به واسطه توزیع آرد خارج از شبکه از واحدهای دولتی‌پز با هزینه کمتر تأمین می‌شوند و لذا باتوجه به این موضوع، نان آزاد با نان یارانه‌ای تفاوتی به لحاظ کیفی ندارد.

یکی از دلایل اصلی ایجاد واحدهای آزادپز، رقابت برای تولید نان باکیفیت بود اما متأسفانه در حال حاضر کیفیت نان آزاد تفاوتی با نان یارانه‌ای نداشته و حتی نارضایتی مردم را در پی دارد و در واقع تفاوت نان آزاد با نان دولتی صرفاً در نرخ آن است یا کنجدی که به آن اضافه شده و یا اندازه‌اش که نسبت به نان دولتی کمی بزرگتر است.

لذا باید نظارت بیشتری بر واحدهای آزادپز اعمال شود که البته مسأله نظارت هم در اوضاع فعلی چندان کارآمد نیست. دولت یازدهم در سال 95 هم با هدف ایجاد رقابت میان نانوایان در جهت کیفی‌سازی نان  مصوبه‌ای ابلاغ نمود که بر مبنای آن، صدور پروانه کسب نانوایی در سطح کشور بدون در نظر گرفتن حریم و حدود صنفی، آزاد شد. با صدور این قانون کارشناسی نشده و غیر منطقی، روز به روز بر تعداد واحدهای آزادپز در کل کشور اضافه گردید و متأسفانه پای افرادی به عنوان نانوا به این حرفه باز شد که اصلاً تخصص، مهارت و دانش این حرفه تخصصی را نداشتند. ضمن اینکه به دلیل رشد ‌قارچ‌گونه این واحدها، نظارت و بازرسی از عهده مسئولین خارج گردید و این اتفاق جز ایجاد آشفتگی و فضایی متشنج در صنف نانوایان نتیجه دیگری در پی نداشت.

در واقع قرار گرفتن این واحدها در مقابل واحدهای یارانه‌ای‌پز، اوضاع را بیش از پیش متشنج کرد و نه تنها منجر  به رقابت و ارتقاء کیفیت نان نشد بلکه فضای رقابتی ناسالمی را ایجاد کرد و در واقع یکی از تبعات اصلی آن، افت شدید کیفیت نان در کشور بود.  سیاست آزادسازی نان از سوی دولت متأسفانه آن‌گونه که باید، محقق نگردید و در حال حاضر تفاوتی میان نان آزاد و دولتی به خصوص از لحاظ کیفی وجود ندارد.
چه بهتر اینکه دولت به جای اعطای مجوز به واحدهای سنتی آزادپز، ابزارها و سیاست‌هایی تشویقی و کارآمد اعمال کند تا واحدهای دولتی تشویق به آزادپزی شوند و با یکسان‌سازی صنعت نان در کشور، شاهد شکوفایی و تعالی این صنعت مهم در کشورمان باشیم.