زمانی‌که به نانوا می‌گوییم چرا به میزان زیاد از نمک استفاده می‌کنی، می‌گوید آردی که به من ‌می‌دهند مناسب نبوده و خمیرش سست است و در تنور می ریزد. این درحالی است که دو برابر قیمت جهانی را برای خرید گندم در کشورمان می‌پردازیم و از طرفی نمک هم به آرد و نان اضافه می‌کنیم.

وزیر بهداشت در صحبت‌هایش تأکید کرده بود که خودکفایی گندم ‌می‌تواند به این معنا باشد که بخشی از گندممان را صادر کنیم؛ با توجه به بررسی‌هایی که ما نسبت به ادعای نانوایان نسبت به کیفیت پایین و سست بودن آرد داشته‌ایم، متوجه شده‌ایم که حرف نانوایان صحت دارد بنابراین باید گندم وارد کنیم تا نانوا نان خوبی به مردم عرضه کند.
هاشمی در صحبت‌هایش گفته بود که وزارت بهداشت به دنبال کاهش نمک و عدم استفاده از جوهر قند در نان است.

پس از صحبت‌های وزیر بهداشت و تأکیدش بر میزان مصرف سه برابری نمک و بیش از مقدار مجاز، نصر، رئیس پژوهشکده غلات در جوابیه‌ای نسبت به اظهارات مطرح شده از سوی وی واکنش نشان داد و با اشاره به این مطلب که آزمایش‌های علمی در حوزه گندم، آرد و نان عکس این موضوع را نشان می‌دهد، خاطرنشان کرد: باتوجه به نتایج آزمون‌های کیفی انجام شده روی نمونه‌های گندم داخلی خریداری شده در سال جاری که از سوی شرکت‌های منطقه‌ای سراسر کشور فرستاده شده است، میانگین ویژگی‌های کیفی گندم نسبت به سال گذشته تقریباً دارای ثبات کیفی بوده و بعضاً در برخی از استان‌ها میزان کمیت و کیفیت پروتئین و گلوتن افزایش یافته است. لذا باتوجه به نتایج بررسی‌ها، موضوعاتی از قبیل نامناسب بودن کیفیت آرد و نان به علت استفاده از گندم داخلی به هیچ عنوان مورد تأیید این مرکز نیست.

به گفته نصر، حد مجاز مصرف نمک در فرایند تولید نان سنتی از زمان تدوین استاندارد ملی نان‌های سنتی ایران به شماره 2628، در سال‌های 1365 تا 1395 که کشور به خودکفائی گندم نرسیده بود و نیز آرد مصرفی با اختلاط گندم وارداتی و گندم داخلی تولید می‌گردید، 2 درصد وزنی بر مبنای ماده خشک بود. لیکن در آخرین اصلاحیه استاندارد مذکور در سال 1395، علی‌رغم مخالفت نانوایان و اینکه کشور به خودکفائی در تولید گندم رسیده و صرفاً آرد و نان از گندم تولید داخل تامین می‌شود، این مقدار به عدد یک درصد (نصف) کاهش یافته است اما بنا بر اظهارات نانوایان به علت عدم امکان رعایت این میزان، بعضاً میزان مصرف نمک همچنان در محدوده استاندارد سابق اعمال می‌شود. بدیهی است که با توجه به ایجاد تغییر قابل ملاحظه در حد مجاز مصرف نمک، نانوایان نیازمند فرصت کافی جهت آموزش و تطبیق با شرایط جدید باشند.
از طرف دیگر وزیر جهاد کشاورزی هم بدون پاسخ نماند و نسبت به اظهارات وزیر بهداشت این‌گونه واکنش نشان داد: مردم ایران از هزاران سال پیش بهترین نان را تولید می‌کردند بدون آنکه نمک به نان اضافه کنند.  ما امروز در کشور به حد کافی از منابع گندم برخورداریم و با وجود استفاده از گندم و آرد ایرانی شنیده می‌شود که نان‌ها شور یا بی‌کیفیت هستند این درحالی است که این موضوع در مرکز پژوهشکده آرد و نان مورد بررسی قرار می‌گیرد و نتیجه تحقیقات، اظهارات دکتر هاشمی مبنی بر کیفیت پایین آرد و استفاده سه برابری حد مجاز نمک را تأیید نمی‌کند بلکه باید دید مشکل نانوا چه بوده است؟!

در نشست خبری که یک ماه پیش یزدان سیف، مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی داشت در پاسخ به سؤال خبرنگار غلات نیوز مبنی بر کیفیت پایین گندم و آرد در کشور و عدم اختلاط مناسب گندم‌ها اینگونه بیان کرد: در حال حاضر چنین مسأله‌ای تأیید نمی‌شود و باتوجه به پژوهش‌های صورت گرفته، رتبه کیفیت نان در سال جاری 2 نمره ارتقاء یافته که این مسأله نشان از کیفیت مطلوب گندم، آرد و نان در کشور دارد.
اینکه می‌گوییم نان متولی ندارد اینجاست و حکایت از این ماجرا دارد. قطعاً اگر صنعت مهم و استراتژیک گندم، آرد و نان یک متولی ثابت و آگاه داشت، تمامی این مسائل را همانند یک پازل کنار هم قرار ‌می‌داد و آن وقت به این نتیجه می‌رسید که واردات گندم خارجی به نفع صنعت آرد و نان کشور و از همه مهم‌تر به نفع سلامتی مردم جامعه است.

آنچه که مسلم است متأسفانه در حال حاضر مسئولین مدام اصرار بر کیفیت بالای گندم در کشورمان دارند اما وضعیت نان اصلاً خوب نیست و آردهای کیفی به دست نانوایان نمی‌رسد.
به گفته مسئولین مرکز پژوهشکده غلات عمل اختلاط گندم در کمیته اختلاط صورت می گیرد و لذا مشکل کیفی گندم در کشور وجود ندارد، اما سوال اینجاست که اگر اختلاط استاندارد در کشور انجام می شود پس چرا نان سنگک دیگر عطر و طعم قدیمی را ندارد و سنگک سبوس‌دار واقعی از یادها رفته؟ چرا  نان‌ها آنقدر بی کیفیت شده که به فاصله کوتاهی پس از بیرون آمدن از تنور دیگر قابل مصرف نبوده و بیات می‌شوند؟ متأسفانه بخش زیادی از نان‌های تولیدی در کشورمان تبدیل به ضایعات می‌شود. نان که روزی املاح، ویتامین‌ها و مواد معدنی مهم و ضروری را به بدن می‌رساند، حالا با اضافه کردن نمک فراوان و هزار افزودنی غیرمجاز و شیمیایی دیگر، آسیب‌ها و  بیماری‌های خطرناک را به بدن انتقال می‌دهد.

قطعاً اگر نان متولی واحدی داشت، کسب مجوز نانوایی را آزاد نمی‌گذاشت تا هرکس که از راه می‌رسد بدون دانش و فن وارد حرفه تخصصی خبازی شود و کار مهم تأمین قوت غالب مردم را به دست گیرد، هرساله برای نان یک نرخ منطقی اعلام می‌نمود تا فضای صنف این‌گونه متنشج نشده و نانوا برای تولید نان خوب و کیفی انگیزه داشته باشد. رسیدگی به امر مهم کیفیت گندم، آرد و نان را سرلوحه کار قرار می‌داد و تصمیماتی منطقی و کارشناسانه در راستای تعالی صنف اتخاذ می‌کرد و آن زمان اوضاع مثل امروز نبود. 
متأسفانه در این بازار وانفسای صنعت گندم، آرد و نان عده‌ای سنگ واردات را به سینه می‌زنند و عده‌ای هم بر طبل خودکفایی گندم می‌کوبند و آنچه که در این میان نادیده گرفته می‌شود، سلامتی مردمی است که به متولیان امر این صنعت اعتماد کرده‌اند و متأسفانه تنها مسأله‌ای که کسی به آن توجه ندارد، همین امر خطیر و بسیار مهم است.