به گزارش غلات نیوز از اقتصاد نیوز ، نزدیک به ۲۰ روز تا شروع سال زراعی ۹۸-۹۷ مانده است و بسیاری از کشاورزان کشور منتظر هستند تا ببینند دولت برای خرید تضمینی محصولات اساسی به ویژه گندم چه نرخی را اعلام می‌کند تا ببینند با توجه به هزینه‌ تولید گندم آیا کشت این محصول در سال زراعی آینده برای آن‌ها به صرفه خواهد بود؟
سید جعفر حسینی، مشاور رئیس نظام صنفی کشاورزی و منابع طبیعی کشاورزی با اشاره به اینکه وزارت جهاد کشاورزی نرخ های پیشنهادی خود را به شورای اقتصاد اعلام کرده است، گفته بود: بر اساس قانون این وزارتخانه باید هر سال تا پایان تیرماه قیمت های پیشنهادی خود را اعلام و شورای اقتصاد نیز تا پایان شهریور فرصت دارد قیمت های مصوب را ابلاغ کند، اما زمانی که قیمت اعلام شد که آنها به ناچار کشت را انجام داده بودند؛ اما زمان تحویل گندم به دولت دیدیم که از این کار خودداری کردند و تحویل گندم به دولت کاهش یافت.

عطالله هاشمی رییس بنیاد ملی گندمکاران نیز از روند تولید گندم در سال زراعی آینده ابراز نگرانی کرده و گفته بود: به دلیل اینکه دولت در طی سالیان اخیر در اجرای قانون خرید تضمینی تخلف کرده، کشاورزان اطمینان ندارند که نرخ به موقع اعلام شود و قیمتی که اعلام می شود دلخواه و مورد رضایت آنان باشد بنابراین احتمال دارد این مسائل در کشت تاثیر منفی بگذارد و باعث کاهش سطح زیرکشت شود که امیدوار هستیم دولت با تدابیر مناسب مانع آن شود.
وی در پاسخ به این سوال که نرخ پیشنهادی شما برای قیمت خرید تضمینی گندم در سال زراعی جدید چقدر است؟ گفت: ما در نامه نگاری با دولت، مجلس، وزیر جهاد کشاورزی و شورای اقتصاد با تجزیه و تحلیل اعلام کرده ایم که کف قیمت گندم برای سال زراعی جدید باید ۲۴۰۰ تومان باشد.
محمدحسین خنکال رییس بنیاد ملی گندمکاران استان سمنان نیز پیش از این به اقتصاد۲۴ گفته بود: دولت اگر می‌خواهد برای کشت سال آینده قیمت گندم را ثابت نگه دارد، باید نهاده‌های کشاورزی اعم از بذر، کود و مکانیزاسیون را با ارز ۴۲۰۰ تومانی در اختیار کشاورزان قرار دهد و در این صورت می‌توان برای سال زارعی ۹۸-۹۹ گندم را به قیمت دو تا دو هزار و ۵۰۰ تومان کاشت اما اگر بگویند دلار گران شده و کشاورزان باید نهاده‌ها را آزاد بخرند قیمت گندم با کیلویی پنج هزار تومان هم برای کشاورزان به صرفه نخواهد بود.

محمدحسین فخیمی دبیر اجرایی خانه کشاورز استان فارس ضمن انتقاد از قیمت تضمینی گندم در سال زراعی ۹۸-۹۷ به اقتصاد۲۴ گفت: سال گذشته ریز هزینه‌های تولید برای یک کیلوگرم گندم را به کمیسیون کشاورزی و منابع طبیعی مجلس اعلام کردیم و تنها یک خواسته داشتیم که بر اساس قانون خرید تضمینی محصولات اساسی کشاورزی که در سال ۶۸ تصویب شده است نرخ خرید تضمینی گندم بر سر موعد خود یعنی پایان شهریور ماه اعلام شود و قیمت آن متناسب با نرخ تورم باشد که البته چنین اتفاق نیفتاد.
وی در پاسخ به پرسش خبرنگار اقتصاد۲۴ مبنی بر اینکه چه نرخی برای قیمت خرید تضمینی گندم در سال زراعی پیش رو مناسب است گفت: ما هزینه تولید هر کیلوگرم گندم را دو هزار و پنج تومان برآورد کردیم و اگر دولت بخواهد با نرخ مناسبی گندم را بخرد که کشاورزان نیز به کاشت آن تشویق شوند قطعا باید قیمت گندم را بیش از دو هزار و ۵۰۰ تومان اعلام کند.
فخیمی ادامه داد: اگر وزارت جهاد کشاورزی یا کمیسیون کشاورزی و منابع طبیعی مجلس بخواهند ما به عنوان تولیدکننده و بخش خصوصی، هزینه تولید یک کیلوگرم گندم را برآورد و اعلام می‌کنیم تا قیمت‌گذاری بر اساس آن صورت گیرد هر چند که سال گذشته نیز این کار را کردیم اما دولت قیمت خرید را بر اساس هزینه‌‍‌های تولید و نرخ تورم اعلام نکرد.

دبیر اجرایی خانه کشاورز استان فارس همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا کشاورزان در سال زراعی پیش رو تمایلی به کشت گندم دارند، اظهار کرد: تا زمانی که دولت نرخ خرید تضمینی را اعلام نکند استقبال از گندم معلوم نمی‌شود و پیش از هر چیز باید دولت در زمان مقرر نرخ خرید این محصول را اعلام کنند تا تکلیف برای کشاورزان روشن شود که آیا کشت این محصول برای آن‌ها سودی دارد یا نه.
فخیمی همچنین گفت: در حال حاضر هزینه‌های تولید به شدت بالا رفته است اما با این حال به نظر می‌رسد که باز هم به نفع تولیدکننده  و به صرف دولت است که پول را به کشاورزان بدهد و از واردات گندم جلوگیری کند اما اگر دولت بخواهد نرخ خرید تضمینی را مثل سال گذشته غیرمنطقی اعلام کند کشاورزان نیز از کشت گندم منصرف خواهند شد.
دبیر اجرایی خانه کشاورز استان فارس همچنین بیان کرد: مسئولان بخش کشاورزی به هزینه‌ها و فشارهایی که بر کشاورزان تحمیل می‌شود توجهی ندارند برای مثال قیمت کودی که سال گذشته ۳۸ هزار تومان می‌خریدیم امسال به ۱۰۰ هزار تومان رسیده است و با این هزینه‌ها کشاورزان منتظر می‌مانند و می‌بینند که کشت گندم را انجام دهند یا ندهند کما اینکه امسال نیز گندم خود را کاشتند و به جای آنکه آن را به دولت بفروشند با قیمت بهتری به دامدارهایی فروختند که توان خرید جو را نداشتند.